Eerste interviews

Er is eindelijk wat gebeurd sinds de laatste keer dat ik schreef. Allereerst zijn we met een groep van 45 mensen op reis gegaan naar Szeged. Dee reis werd georganieerd door lokale studenten, die zich ervoor inzetten om voor internationale studenten activiteiten te organiseren. Het is heel aardig dat ze dat doen, want ze krijgen er helemaal niets voor van de universiteit, ook al doen ze het al drie jaar en steken ze er best veel tijd in.

Het reisje zelf is helaas letterlijk in het water gevallen. het regende onafgebroken. Szeged staat binnen Hongarije bekend als de stad waar het altijd het zonnigst is, maar daar was nu weinig van te merken. Op zondagochtend sneeuwde het zelfs op een gegeven moment.

We werden op hoog tempo langs de bezienswaardigheden van Szeged gesleept, omdat niemand zin had om lang in de kou en de regen te bijven staan. Ondertussen hebben we ook nog het salami- en paprikamuseum gezien, het folklore museum, dat achteraf alleen maar bestond uit oude kleren en naaimachines, een watertoren en de dom in Szeged.

Op de tweede dag kon je kiezen of je naar een openluchtmuseum wilde of naar een spa/zwembad. Ik hou niet van zwemmen dus ik wilde graag naar het openluchtmuseum, net als de meerderheid van de groep. Helaas waren de onderdelen die buiten waren door het slechte weer gesloten, en was er dus weinig openlucht. Er was ook nog een groot gedeelte wat zich binnen afspeelde en dat hebben we dus maar bekeken. Het museum probeert weer te geven hoe de eerste originele Hongaren 'Magyars' hier aankwamen vanuit Azië en hoe ze hier leefden. Het was heel interessant, alleen jammer dat we dus maar de helft konden zien. Ik had namelijk best de originele Hongaarse yurten van binnen willen bekijken.

Verder ben ik erachter gekomen dat ik eigenlijk niet de persoon ben voor groepsreizen. Ik kan er niet tegen dat ik de hele tijd achter een groep mensen aan moet lopen en ik kan er al helemaal niet tegen als de tourguide ons aanspreekt alsof we kleuters zijn. Dat soort ergernissen worden natuurlijk ook versterkt doordat het weer zo vereselijk slecht was, maar ik weet niet ok ik weer zo snel met een grote groep een weekendje weg zou gaan.

Toen ik terugkwam moest ik eigenlijk meteen aan de slag, want ik had de volgende dag mijn eerste interview. Deze week heb ik vier interviews gehad met verschillende personen en ik moet zeggen dat ik ook niet veel meer interviews per week zou willen doen, omdat het erg vermoeiend is.

Vanwege ethische redenen kan ik niet heel veel zeggen over de geinterviewde personen of wat ze mij vertelden, omdat ik het onderzoek zo anoniem mogelijk probeer te houden. Ik kan wel zeggen dat ik redelijk veel informatie heb gekregen, maar dat de vertelde verhalen niet altijd overeen komen. Ik denk dat dit met de corruptie binnen de stad te maken heeft. Ik merk dat de geinterviewden die betrokken waren bij het project me een heel politiek correct verhaal vertellen met cijfers om te illustreren hoe geweldig het allemaal gaat, terwijl de ginterviewden die er wat verder van af staan veel kritischer zijn en vinden dat het project eigenlijk helemaal niet zo geweldig is.

Ik hoop nu dat ik van beide groepen personen nog wat meer personen kan vinden, zodat ik een beter beeld krijg van hoe het verhaal nou daadwerkelijk in elkaar zit. Een voorbeeld van het verschil in informatie is bijvoorbeeld het antwoord op de vraag "hoe is het die ontstaan om een cultureel centrum te bouwen?". Dit antwoord liep uiteen van "het was allemaal mijn idee", tot "daar is uitgebreid wetenschappelijk onderzoek naar gedaan door de universiteit". Ik denk dat het tweede antwoord dichter bij de waarheid ligt dan het eerste antwoord, maar het zijn toch weer verschillen die op een of andere manier verklaard moeten worden.

Nu zit ik weer op een dood punt in mijn onderzoek. Van de eerste reeks mailtjes die ik had verstuurd hebben er dus vier geantwoord en heeft verder niemand iets van zich laten horen. Gisteren heb ik weer een reeks mailtjes gestuurd naar andere personen en nu kan ik dus waarschijnlijk weer twee weken wachten voordat ik antwoord heb. Aan de ene kant geeft me dit de tijd om rustig de interviews uit te werken, maar aan de andere kant vind ik dit heel vervelend, want ik wil zo snel mogelijk doorgaan met het verzamelen van informatie.